Onderbroekenpraat
met Wieke
Zet vier vriendinnen aan over wat ze dragen tijdens het slapen, en er gaat een wereld voor je open.
Vriendin 1: ‘Ik draag niks, heerlijk, ook veel beter voor je lichaam.’ Een exposé over waarom het beter is voor je lichaam volgt. Best een vies verhaal, dus dat herhaal ik hier niet. Niks, tsss. Vriendin 2 meldt dat ze een flanellen pyjama draagt met dikke sokken. ‘Lekker romantisch,’ vindt vriendin 3, maar als vriendin 2 iets romantisch wil, dan doet ze alles uit. Vriendin 3 draagt een zwart kanten dingetje met dito broekje. Dat vindt haar man leuk, maar eigenlijk vindt ze het niet comfortabel. Vaak wordt ze wakker met dat zwarte dingetje om haar nek, als een soort visnet.
Wat draag ik? Een verrukkelijke onderbroek met lange pijpen en een T-shirt. Zie de foto’s. Die onderbroeken heb ik sinds een jaar of twee en ik zweer: nooit meer iets anders. Eerst droeg ik gewone onderbroeken. Maar omdat ik nogal draai in bed, ging die broek in de bilspleet hangen. Rotgevoel. Toen ontdekte ik de ‘sweeties’ van Sarah. Elke avond zoek ik een leuke uit. Die met de zebrastrepen? Watermeloenen? Cactussen of bloemen? Ik sta vaak te twijfelen omdat ik niet kan kiezen. Heerlijke broeken. Kruipen niet op en blijven zitten zoals ze zijn aangetrokken. Een soort tweede vel.
Nadeel? Man vindt het net iets voor clowns. Nou èn? Geen sterveling ziet ze. Hoewel? Een doorn in het oog van man is dat ik in die broek de deur uitloop om de krant uit de bus te halen. ‘Dat DOE je niet!’ moppert hij steeds. ‘Moet jij es opletten!’ zeg ik dan. Want meestal kan zoiets ongezien. Behalve vanochtend. Daar liep een collega van man met zijn hond. Hij nam mij op van top tot teen afkeurend op en zei toen pas: ‘Goedemorgen!’ ‘Goedemorgen!’ riep ik vrolijk. Weer binnen zei ik: ‘De groeten van X.’ ‘HEB JIJ HEM ZÓ TE WOORD GESTAAN?’ Ja, in de watermeloenen. Dat ging nu eenmaal zo. De rapen waren goed gaar. Hij gaat een badjas voor me kopen, zegt hij. Die heb ik al, maar om helemaal naar boven te lopen voor die badjas vind ik zo’n gedoe. Er ligt nu een keihard ultimatum: badjas aan voor ik de krant pak, anders haalt hij hem. Prima oplossing, zou je denken, maar dat is niet zo. Wie de krant het eerst haalt, mag hem ook het eerst lezen. Het is wat hè, in huize Biesheuvel… Problemen van drie keer niks. Vanavond ga ik voor de zebrabroek met het rode kantje. En die krant? Die is morgenochtend weer voor mij.
Door: Wieke Biesheuvel
Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.
