Franska.nl

Onlangs schreef ik over zaken die ik verwarrend vond en daar kreeg ik een hele berg fijne en geruststellende reacties op. Ik blijk helemaal niet de enige te zijn die er soms niet meer uitkomt! Zo was er een mevrouw die via een datingapp contact kreeg met een heel lelijke man die zichzelf had aangeprezen als aantrekkelijk. Zij vond dat erg verwarrend, schreef ze. Temeer omdat hij ook nog had aangegeven aan bewustzijnsvergroting te doen. Om te gillen, toch? Ik vond het wel hilarisch.

Net als de dame die zich afvroeg wat een diarreeremmer was. Wat was in godsnaam diarreren, vroeg ze. En waarom moest dat in een emmer?

Nou, mij kun je dus opvegen bij zoiets. Maar zij kreeg er buikkrampen van, wanneer ze om uitleg vroeg maar iedereen alleen maar keihard begon te lachen. Maar goed… geen nood hoor! Voordat ze zichzelf weer te kakken zou zetten, heb ik haar even dunnetjes uitgelegd wat een diarreeremmer was. Want ik houd van taal en leg het graag uit.

En ik begreep haar ook wel. Ik lees ook vaak iets net even anders dan het er staat. Zo begrijp ik bij de kreet wee-wee-wee-punt-wegwerpwashandjes-punt-en-el heus wel waar het over gaat als ik vervolgens besluit zo’n site te gaan bezoeken. Maar als ik lees: ‘Bezoek onze site, of bel gerust als u hulp nodig heeft bij mishandeling’ dan slaat mijn brein op hol. Ik vraag me dan onmiddellijk af of er al iemand gebeld heeft om zijn vader op te geven voor mishandeling. Maar dat zegt misschien meer over mij dan over de verwarrende advertentie. Ik interpreteer wel vaker de dingen net even anders.

Zo had ik onlangs een broek die mij inmiddels veel te ruim zat, maar die ik nog steeds graag droeg omdat ik hem zo mooi vond. Mocht niet in de droger, stond er op het verwassen flubbertje in de tailleband. Dan zou hij krimpen. En toen wist ik het ineens! Hup, half uurtje in de droger en inderdaad… nu heeft ‘ie ook nog te korte pijpen! Tsss… daar zakt je broek toch van af?

Waarom staat er eigenlijk geen krimprichting bij die steeds gedetailleerder wordende wasvoorschriften? Die etiketten zijn tegenwoordig dusdanig lang dat je erover struikelt als je ze in je blouses laat zitten. Maar informatie haal ik er niet vanaf. Ik haal ze er dus maar meteen uit, maar ben vervolgens aan de goden overgeleverd als het om temperaturen, machines of handwasjes gaat. Wat dat betreft hadden onze grootmoeders het toch een stuk makkelijker hoor.

En over grootmoeders gesproken! Ik las laatst ergens de vraag: heeft u een oudere oma? Ja, duh… natúúrlijk heb ik een oudere oma! Het zou wel heel raar zijn als mijn oma jonger was dan ik. Toch? Da’s net zo zot als een overlijdensadvertentie waarin staat dat iemand op 97-jarige leeftijd onverwacht is overleden. Doet niks af aan het verdriet, maar ik moet er toch altijd om lachen. Erg hè?