Franska.nl

Ze wilde naar de Intimissimi, vriendin H. Een Italiaanse keten lingeriewinkels met de fijnste onderkleding. We waren voor een korte break in Porto, H en ik. Kletsen, vinho verde drinken, loeren naar knappe Portugezen en bijslapen. ‘Ik geef niks om lingerie’, bromde ik terwijl ik me uitrek in de zon. ‘Het is al heel wat dat ik geen onderkleding met gaten meer draag. De Hema voldoet bovendien prima voor onderbroeken en hemdjes en ik heb al jaren twee bh’s die een klein vermogen hebben gekost.’ H. verslikt zich in haar wijn. ‘Twee bh’s?! Hoe doe je dat?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Gewoon. Ik trek de ene week de ene aan en de andere week de andere. En eens per maand gooi ik ze in de was.’ H. slaakt een kreet. ‘Niet! Dat is echt smerig. Wacht.’ Ze pakt haar telefoon uit haar tas en scrolt verwoed door haar apps. ‘Lees dit onderzoek en koop nieuwe bh’s.’ Ik open braaf het bericht dat verhaalt over de ‘warme en broeierige’ lichaamsdelen rondom je bh. Over transpiratie die zich ophoopt onder de oksels, tussen de borsten en op de rug. Allemaal redenen om je bh na twee à drie keer dragen te wassen of uit te spoelen. ‘Hmm overdreven’, brom ik weer en drink mijn wijnglas leeg.

Persoonlijke hygiëne heb ik hoog in het vaandel staan. Douchen doe ik elke dag, ik trek daarna schone kleren aan, zorg dat ik fris ruik en sommeer mijn huisgenoten hetzelfde te doen. Mijn tienjarige die te maken heeft met de eerste hormonen, ren ik veelvuldig achterna met een deostick, shampoo en (tanden)borstel. Mijn dochter en ik leveren dagelijks een verhitte strijd omdat ik wil dat zij met gekamd en vastgemaakt haar naar school gaat en zij fervent aanhanger is van ‘coupe klittenbos’. Ik houd niet van vlekken en nam de garderobe van mijn man flink onder handen toen we elkaar net hadden leren kennen. ‘Het oog wil ook wat’ is een van mijn favoriete lijfspreuken. 

Mijn aandacht voor een verzorgde buitenkant staat nogal in contrast met de achteloosheid waarmee ik verder het huishouden bestier. Nieuwe wc-rollen deponeer ik steevast in het wasbakje of op de grond. Mijn klerenkast is een warboel van opgepropte shirts, wat niemand weet als je de deur dicht duwt. De keukenlades lijken op een oorlogsgebied, maar hermetisch gesloten is ook dat geen punt. En behalve mijn bh’s vindt ook het beddengoed in mijn huishouden maar moeilijk de weg naar de wasmachine. Ik ben zeer tevreden als ik eens in de drie, vier weken in een schoon bed slaap, waarmee ik als ik de deskundigen moet geloven zorg voor een ware dierentuin tussen de lakens.

Elke week op zestig graden je beddengoed wassen blijkt het devies. Mijn dekbed heeft na zes jaar nog nooit een wasmachine vanbinnen gezien, wat vanwege diezelfde dierentuin elk half jaar zou moeten.

En de badeendjes die vol zouden zitten met ziekteverwekkende bacteriën en schimmels drijven bij mij al jaren in het bad.

Ik denk wel eens dat ik lijd aan een ernstig gebrek aan smetvrees, een kwaal die ik overigens iedereen van harte kan aanraden. Bacteriën omarmen is goed voor je weerstand en die van je kinderen, en scheelt een hoop tijd. In plaats van schoonmaken, wassen en vouwen kun je lekker met een vriendin vinho verde gaan drinken. Je bent veel minder geld kwijt aan wasmiddel, ultrahygiënische zeepproducten en badeendjes – wat ook weer goed is voor het milieu en de afvalberg. En van het geld dat je overhoudt kun je mooi nieuwe bh’s kopen.