Franska.nl

Het is dit jaar zeventig jaar geleden dat de langspeelplaat, oftewel de elpee of de lp, werd uitgevonden. Gek klinkt dat, hè? En dat het dan in de tussentijd eigenlijk helemaal voorbij was en er nu weer een soort hype is om iets met lp’s en platenspelers te doen. Bij hipperds en muziekfanaten op leeftijd. Ik kwam vorig jaar in een hip hotel in New York en daar stond een platenspeler met een stapeltje lp’s.

Geen tijd genomen om er eentje op te zetten, maar het was volgens mij ook voornamelijk bedoeld als een soort styling bij het interieur, dat ook een beetje een zestiger-jaren-uitstraling had. Natuurlijk wel even het stapeltje lp’s ’doorgebladerd’ vanwege het heerlijke herkenningsgevoel. Mijn eerste zat er niet bij. En m’n laatste ook niet. Wat was dat van korte duur eigenlijk, hè?

Mijn eerste singeltje was van Keith West: Excerpt from a Teenage Opera (oeps! Uit 1967). En m’n eerste elpee was van Eric Burdon and the Animals. Ik kocht hem van een vriendinnetje dat hem zat was, want elpees waren echt veel te duur om nieuw aan te schaffen. Voor die elpee betaalde ik toen twee gulden vijftig. Zo blij mee. En dat eigenlijk alleen vanwege dit nummer:  Mooi dat ik beide nummers nog steeds helemaal te gek vind om te horen. Al draai ik de plaatjes nooit meer, ik heb ze nog wel. Zou ze eigenlijk in moeten lijsten. M’n laatste lp was er eentje van Elvis. Daar was ik zomaar ineens heel erg fan van geworden.

Hoe zit dat met jou? Weet jij nog wat je eerste plaatje was? En heb je het nog?