Franska.nl

Moederdag. Alweer een aantal jaar geleden. Toen m’n moeder er nog was…

We hadden bedacht dat we een chic lunchadres zouden boeken. Dan zat je lekker lang samen aan tafel. Gelukt. Er was toen nog een très chic restaurant ergens aan zee in de buurt van Monster, waar nog net een tafeltje vrij was en waar we, om lekker lang te genieten, het proeverij-menu bestelden. Uiteraard kwamen er eerst wat amuses. Prachtige mini-bordjes met schilderijtjes van eten erop.

Best gek om in een strandtent door een serieuze ober bediend te worden, maar het hoorde er gewoon bij daar. Qua chic. En het hoorde ook absoluut bij de prijs. En trouwens, de combi zee en lekker eten was ook nog eens extra fijn. Top-plek. Jammer dat ‘ie er niet meer is.

Goed. Het eerste schilderijtje was naar binnen gewerkt en de ober kwam de bordjes weghalen, waarbij hij aan m’n moeder vroeg: ‘En heeft het gesmaakt, mevrouw?’

‘Tja…,’ zei m’n moeder, ‘…er zat een raar smaakje aan…’

De ober schrok. Die zag uiteraard een probleem aankomen en vroeg beleefd: ‘Wat was er dan mee, mevrouw?’ Waarop mijn moeder met een ondeugend gezicht antwoordde: ‘Het smaakt naar meer.’

Wij kenden dit grapje van m’n moeder al iets langer en zagen hem dus aankomen. Het was niet bepaald de eerste keer dat ze het maakte. Intussen is deze grap een standaardgeintje geworden in onze vriendenkring. En het mooiste vind ik nog, dat ik er tóen af en toe een beetje moe van werd en dat ik er nú gewoon altijd om moet lachen.

Het gemis blijft, samen met de mooie herinneringen, zoals een trouwe Franska.nl lezeres laatst tegen me zei. En zo is het.