Lieve mama
Waar je ook bent, ik hoop dat je dit leest.
Weet je je laatste Moederdag nog? Het fijne ontbijt en de cadeaus… Ja zo deden we dat altijd. Net als op verjaardagen. Dat doen we thuis trouwens nog steeds, die traditie is altijd gebleven. Maar die ontbijtjes komen niet meer op Moederdag. Die dag is de laatste acht jaar pijnlijk leeg geworden. Ach, niet eens alleen de dag zelf. De dagen daarvoor ook. Alle geurtjes die je lekker had gevonden, boeken die je had willen lezen, of sieraden die je zo mooi hadden gestaan. Net als die zilveren ketting die je had. Weet je nog? Die ene met de blaadjesvormen?
Wat vandaag nog leger maakt is alles wat niet is geweest. Acht jaar geleden was ik dat pubermeisje van vijftien waarmee je zo kon ruziën. Of eigenlijk omgekeerd. Die zo met jou kon ruziën. Het pubermeisje dat te bang was om te laten zien hoeveel ze eigenlijk wel niet van je hield. Hoe erg ze naar je opkeek. Hoe belangrijk je voor haar was. De woorden die ik je stiekem altijd had willen vertellen, die zijn nu voor altijd verdwenen. Die zal je nooit meer horen. En dat spijt me.
Mag ik je daarom nu even in het zonnetje zetten? Want een moeder als jij, ja, veel mensen hadden die gewild. Zo lief, zorgzaam, geduldig, vrolijk, en het belangrijkste: je was er altijd voor me. Hoe vaak ik je ook weg probeerde te duwen, je geloofde in me. Dat liet je die ene keer op het schoolplein zien. Weet je nog? Toen ik net mijn biologiecijfer had teruggekregen. Een acht! Ook al was dat een van mijn moeilijkste vakken. De knuffel die je gaf, het gilletje van blijdschap, en hoe je me al knuffelend vertelde dat je zo trots op me was. Die knuffel spookt nog vaak door mijn hoofd.
Sinds je uit mijn leven weggerukt bent denk ik elke dag nog aan je. Wat zou je van mijn vriend vinden? Of mijn baan? Vriendinnen? De keuzes die ik tot nu toe in mijn leven gemaakt heb… Heb je papa’s nieuwe huis trouwens al gezien? Dichtbij de plek waar jullie opgegroeid zijn. Bijzonder hè? Over papa gesproken; hij mist je ook nog steeds. Hij heeft het niet makkelijk gehad de laatste jaren. Hoe hij alles in hemelsnaam gedaan heeft… Daar zijn geen woorden voor.
Dus mag ik hem ook even in het zonnetje zetten? De vader die elke avond samen met me kookte. Die me een ketting met een engel vleugel gaf die me altijd zal beschermen. Ook degene die nog steeds keihard met me meezingt als we de Leeuwenkoningliedjes opzetten in de auto. Die me meenam naar het concert van Katie Melua omdat dat je favoriete artiest was. Die me altijd getroost heeft. Die sterk is gebleven voor ons allemaal. Die ik nog nooit heb horen klagen over onze situatie. Een vader die me heeft laten zien hoe je in het leven met tegenslagen om moet gaan. Ja, mijn papa is de meest bijzondere papa die er is.
Dus lieve mama, ik hoop dat je, waar je ook bent, deze brief van me leest. En dat je weet hoeveel je voor me betekent.
En papa, voordat ik het vergeet: laat me deze woorden ook met jou delen. Ik houd ontzettend veel van je, ik kijk naar je op, en je bent het allerbelangrijkst voor me.
Door een van onze redacteuren…
Heb jij de kerstboom al staan?
