Franska X Peter HaHn

Mode & ik…

Zit een heel verhaal achter. Iets met vriendinnen, tijdgebrek, en dus snel willen kiezen. Maarrr… ik heb iets nieuws. Joehoe!

 

Voor iemand die is afgestudeerd als modeontwerpster ben ik nogal behoudend in m’n kledingkeuze. Geworden. Was niet altijd zo. Van lieverlee ontdekte en leerde ik dingen, waardoor ik nu zo ongeveer tot een soort klederdracht-systeem ben vervallen. Ik bedacht op een gegeven moment zelfs dat ik het serieus superhandig zou vinden om in klederdracht te lopen. Hoef je niet elke ochtend na te denken wat het weer moet worden die dag, qua kleren. Zelfs naar een feestje hoef je je hoofd er niet over te breken. Dat ligt bij klederdracht allemaal lekker vast.

 

Mijn persoonlijke klederdracht bestaat zo ongeveer uit een smal rokje (‘zeg maar ROK’, zei m’n man laatst). Een smal rokje dus, met een shirt dat losjes hangt en daarover een lang vest of een blouse. Panty erbij, lekkere platte schoenen (ik wilde weer schoentjes zeggen, oeps) Kunnen ook hakken zijn, maar alleen als ik niet heel veel hoef te lopen. En eventueel een leuke sjaal of grote ketting. Klaar is ‘ie.

 

Soms een jurk. Soms een tuniek-achtig iets. Soms een smalle broek. Maar meestal toch bovenstaande. Superhandig. Heeft allemaal te maken met de tijd die ik aan mezelf wil besteden. Niet teveel, want het werk gaat nu eenmaal voor. Het heeft trouwens ook te maken met wat een vriendin met dezelfde mode-achtergrond ooit tegen me zei. Dat ik het van m’n benen moest hebben, want ‘die zijn zo mooi dun’, dus die moesten altijd in beeld. Dat de vorm van je gezicht moet corresponderen met de vorm van de hals-uitsnede van je bloes. Dat ik geen taille heb, dus dat daarom bij mij een recht, slank silhouet het beste zou zijn. Zo is het dus allemaal gekomen.

 

Qua kleur is er wel erg vaak zwart bij, daar ben ik zó aan gewend. Totdat ik weer eens ging snuffelen in de Peter Hahn-collectie. Dat was ook een tip van diezelfde vriendin, want ‘daar hebben ze heerlijk veel mooie, zachte kasjmier dingen’. Niks hoogmode wat ik daar kies, maar gewoon van die dingen die een leven lang meegaan. Zo ben ik dus aan veel van m’n lievelingsvesten gekomen. Ik haalde er nu ineens een combi vandaan die niks met zwart heeft. Op m’n eigen panty na dan, maar verder… alleen zachte tinten, leuke ballerina’s. Ben er best blij mee, zo zonder dat eeuwige zwart. En ook nog eens helemaal in mijn hoogstpersoonlijke silhouet en combi-systeem.

 

 

Ik geef hieronder even de links naar meer info over mijn keuzes. 

 

De rok: Helemaal mijn model rok. Slank, tot op de knie en lekker met een elastische taille.

 

Blouse: Fijn bloesje van feestelijk glanzende stof. Loshangend, dus geen mens die je buik ziet.

 

Het vest: Heerlijk zacht vest, met zakken. Altijd handig. Staat overal bij. Ook handig.

 

Ballerina’s: Ballerina’s, niet alleen chic, maar ik liep er ook nog eens zo op weg. Zitten goed dus.

 

PS Ik zag trouwens Anita vorige week met een superleuke jurk en een heel leuke broek van diezelfde Peter Hahn. Denk dat ik die stiekem ook eens even op ga zoeken. Gewoon even oppassen dat we elkaar niet tegenkomen als ik het aan heb.

 

 

Door Franska

 Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.