Franska.nl

‘Achteraf kan ik zeggen dat ik jaloers was op wat mijn vriendin en haar dochtertje deelden.’

 

Johan wist heel goed dat hij haar het hardste kon raken via haar dochter. Net zoals hij heel goed weet hoe vals dit was.

 

‘Toen ik haar zag wist ik meteen dat zij de liefde van mijn leven was. Op het moment dat ik haar tegenkwam was ik al jarenlang gescheiden. Jarenlang had ik aan lopen rommelen. Het contact met mijn twee kinderen was even wisselend als dat met de verschillende vriendinnen die kwamen en gingen. Geen stabiliteit, geen basis. Eigenlijk had ik er gewoon een zootje van gemaakt.’

 

‘Haar dochter – ze heeft er maar één – woonde destijds nog bij haar. Ze zat zelfs nog op de basisschool. Een bijna-puber, dus makkelijker zou het er niet op worden, wist ik uit ervaring. De band tussen moeder en dochter was zo intens en innig, daar zou ik nooit tussen kunnen komen. Die twee waren jarenlang op elkaar aangewezen geweest en ze hadden het jaloersmakend goed gedaan samen.’

 

‘In een van de eerste ruzies sprak ik haar aan op haar dochter. Ik verweet haar dat hier geen winnen aan was, dat ik niet het gevoel had dat er voor mij plek was in haar huis. Achteraf kan ik zeggen dat ik jaloers was op wat die twee deelden. Toen zat dat besef nog ergens in mijn onderbewustzijn. Ze waarschuwde me meteen, toen ik over haar dochter begon. Zei heel kalmpjes dat als ik haar ooit zou dwingen om te kiezen tussen mij en haar dochter, ze altijd voor haar kind zou kiezen. Altijd!’

 

‘Mijn frustraties over het feit dat ik nooit op de eerste plaats zou eindigen, reageerde ik af op haar dochter. Die was daar begrijpelijk genoeg niet van gediend. Zei dat ik haar vader niet was en niets over haar te vertellen had. Wat waar was. Maar blijkbaar verdiende ik haar respect ook niet en dat was nog een graadje erger. De eerste keer dat ik haar dochter negeerde zag ik meteen hoezeer ik haar moeder daarmee raakte. Als een reactie op mijn misdragingen ging ze lopen pappen en nathouden. Ze hoopte daarmee waarschijnlijk te bereiken dat ik me weer zou gedragen tegen haar dochter. Ik denk dat ik op die reactie uit was.’

 

‘Mijn gedrag liep uit de hand op een gegeven moment. Bij de minste of geringste aanleiding zweeg ik haar dochter dood. Voordat haar moeder mij voorgoed de deur wees heb ik die psychologische oorlogsvoering een aantal weken volgehouden. Ik zag dat zij, mijn vriendin, er kapot aan ging. Het raakte haar zelfs veel meer dan haar dochter. Intens vals was het spel dat ik speelde. Een spel met alleen maar verliezers. Ikzelf nog het meest.’

 

Johans naam is vanwege privacy gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.