Franska.nl

We hebben in De Nieuwe Lekkerbek al veel bijzonders langs zien komen maar vanavond is er iets te zien en proeven dat ook voor mij een nieuwe smaak was. Ik kende de naam, had het wel eens gezien, maar nooit eerder gegeten: uierboord, ook wel koeientiet genoemd. Het is een van de favorieten van André, dat heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken. Hij is een ware ambassadeur van het gerecht. Het wordt overigens geclaimd als een Rotterdams streekgerecht, een delicatesse inmiddels, maar tot het midden van de vorige eeuw werd het ook ruimschoots op andere plekken gegeten. Eigenlijk was het iets wat je at als je het niet breed had. Of zeg maar rustig arm was. Slachtafval was het eigenlijk – je kon het ook rechtstreeks kopen bij de slachterij. Zeker niet alle slagers hadden het in hun assortiment, want in voor sommigen was dat beneden hun stand. Zelf denk ik dat ze er ook niet echt aan konden verdienen. Dat lijkt me eerder de reden. Alain vertelt bij de jurering trouwens dat ook hij het als kind in Parijs at op dagen dat er weinig geld was.

Ruim vijftien jaar geleden is André van Duin een initiatief gestart om de uierboord letterlijk en figuurlijk weer op de kaart te zetten. Uit nostalgie, maar ook om duidelijk te maken dat je ondanks armoede wel degelijk kon genieten. Een soort uienboord-genootschap. Hij nodigde een aantal vrienden uit om het samen te proeven. Inmiddels is het uierboordfestijn dit jaar al voor de zestiende keer gehouden in restaurant Old Dutch en verschijnen er mondjesmaat weer slagerijen die het verkopen als ‘echt Rotterdams’ broodbeleg.

Uierboord is overigens beslist geen fastfood. Het vraagt nogal wat handelingen en tijd. Eerst moet  het zachte vlees (en nee, de tepels niet, die worden niet gegeten) lang gespoeld worden en daarna uren gekookt. Dan kun je het daarna in dunne plakjes snijden en op brood eten met zout en peper. Je kunt het ook in dikke plakken snijden en om en om bakken. Of stoven met ui. Of ik het lekker vond? Eerlijk? Tja.. ik geloof niet dat ik het zou bestellen als ik het ergens op de kaart zie staan. Maar ik kan wel weer een gerecht van mijn bucketlist schrappen.

Oh, en de uierboord-kroket? Ik vond het in elk geval een originele manier om de ‘tiet’ toegankelijk te maken. De smaak kan nog wel wat extra aandacht gebruiken maar het idee is echt leuk en origineel. Ik zie het wel voor me in Rotterdam. Een echt Rotterdamse kroket. 
We zijn trouwens in Nederland al heel lang dol op van alles in kroketten. En dat is echt niet volks hoor. Want ook in chique huishoudens was de Franse culinaire vinding populair. ‘Croquetten’ werden in de 18e en 19e eeuw aan de tafels van de adel en notabelen geserveerd met vullingen van oester, kreeft of zwezerik. Dus om de stroom aan kroketten in De Nieuwe Lekkerbek te relativeren: Je moet van goeden huize komen om iets écht nieuws te bedenken, maar lekker blijft ‘t in zo’n krokant jasje.