Met Brigitte op huwelijksreis
Voor als je zelf nooit bent geweest. Of wel, maar het je plezant lijkt om eens te kijken hoe een ander zo’n huwelijksreis aanpakt. Brigitte is met haar kersverse man op honeymoon en Franska.nl is een klein beetje mee. Lees mee in haar dagboek.
Dag 2
En dan word ik wakker – nog wel wat vroeger dan ik hoopte, maar in ieder geval niet meer voor dag en dauw zoals de laatste dagen voor vertrek – en ben ik pas écht geland. Want zoals het lichaam de geest voorgaat met een vliegreis, zo moet je ook altijd eerst een nacht ergens hebben geslapen om er echt te zijn.
Ontbijten doen we weer bij de trattoria aan de overkant. Omdat dat makkelijk is, omdat de tent constant vol zit en omdat er vooral Romeinen komen wat volgens ons wil zeggen dat het dan sowieso klopt.
‘Kijk even naar rechts.’
Zo prachtig gekleed als deze vrouw, zie je niet vaak en al helemaal niet op dit tijdstip. Op haar zwart-wit geblokte torenhoge hakken drinkt ze een espressootje staande aan de bar voordat ze naar haar werk gaat.
‘Je zit te staren.’
‘Ja wat wil je. Er valt ook zoveel te kijken.’
La vita è bella en zo zien deze mensen er ook uit. Schoenen, riemen, sokken, tassen, sieraden – en dan vooral horloges – niets is aan het toeval overgelaten en over alles lijkt te zijn nagedacht.
‘Zoveel elegantie!’
‘Ik hou ervan.’
‘Zeker!’
Dezelfde schoonheid overvalt ons als we onderweg gaan om de stad verder te verkennen. Zoveel gebeeldhouwde gevels, zoveel engelen op de brug, zoveel kerken en kathedralen, zoveel beelden bovenop kerken en kathedralen, zoveel spugende fonteinen, aangelichte goden en hoogverheven heiligen. We worden er stil van.
De rijen voor de Sixtijnse Kapel en de Sint Pieter, de drommen toeristen op weg naar de Trevi Fonteinen en het Colosseum . . . we laten ze voor wat ze zijn. Net zoals we de straatverkopers en de proppers ook maar een beetje links laten liggen.
‘Stel je nou toch eens voor dat jij het er wel voor overhad om uren in de rij te staan, terwijl ik daar een hekel aan heb.’
‘Of andersom.’
Het zijn dingen waar je van zijn levensdagen niet over nadenkt als je met elkaar start. Maar wat een zaligheid om erachter te komen dat ze wel gewoon kloppen.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
