Met Brigitte op huwelijksreis
Voor als je zelf nooit bent geweest. Of wel, maar het je plezant lijkt om eens te kijken hoe een ander zo’n huwelijksreis aanpakt. Brigitte is met haar kersverse man op honeymoon en Franska.nl is een klein beetje mee. Lees mee in haar dagboek.
Dag 1
Bij de eeuwige sneeuw van de Alpen vallen mijn ogen dicht en als ik ze weer opendoe zijn we bij de Apennijnen en is de landing al ingezet. Beneden ons ligt een bergdorpje te glinsteren in de ochtendzon. Het belooft een mooie dag te worden.
‘Happy honeymoon honey!’
Ik pak zijn hand. Lange tijd was deze dag nog heel ver weg en dan opeens is het zo ver, staan de koffers gepakt, zeggen we hond Jip gedag – waarbij ik een brok in mijn keel niet kan voorkomen – en zijn we op honeymoon. We beginnen de reis in Rome, waar we rond lunchtijd inchecken in ons hotel in het hart van de oude binnenstad.
‘Lunchen dan maar?’
Aan de overkant is een typisch Romeinse trattoria. We bestellen een glas rosé en toasten op ons geluk.
‘Ben jij al geland?’
We zijn er, maar we zijn er ook niet. Dat is zoals dat gaat met een vliegreis. Ze zeggen dat je geest er altijd achteraankomt, terwijl je lichaam er al is. Dat lichaam heeft honger. Brood, gnocchi, pasta alla carbonara, risotto met pompoen, meer rosé, chocoladetaart, koffie. En dan gaat het licht uit.
‘Heel even slapen!’
Als we wakker worden is het alweer tijd voor het diner. We lopen de zwoele avond in, de straat op. Slenteren langs de etalageruiten, door de straten, over pleinen.
‘Ooh ja. Dat was ook zo. Al die scooters die keurig geparkeerd staan langs de kant van de weg. Allemaal met hun neus dezelfde kant uit!’
‘En dat Romeinen ontzettend goed zijn in heel veel kabaal maken. Dat was ik ook een beetje vergeten.’
We eten buiten op een terras in een patio, met rondom grote terracottapotten met oude olijven en verbazen ons erover hoeveel een mens op sommige dagen kan eten. Omdat we vinden dat we in ieder geval nog iets moeten ondernemen behalve eten en drinken, besluiten we de Spaanse Trappen nog even aan te doen. De trappen die eeuwen geleden werden gebouwd om het plein met de kerk boven op de berg te verbinden.
‘Lopen we naar boven?’
‘Ben je gek! Na al dat eten? Het is mooi geweest. We gaan slapen.’
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
