Franska.nl

Een van mijn grote frustraties? Dat wanneer ik een uur heb gekookt, ik het gezin aan tafel moet roepen, het tien minuten duurt voordat iedereen zit, het eten lauw is geworden als we beginnen, en dat alles dan binnen 4 minuten achter de kiezen is. Helemaal op.

Burp.

Jaja, een compliment voor m’n kookkunsten, zo zou je dat aan de volle kant van het halflege glas kunnen duiden. Maar hé, ik vind samen aan tafel zitten ook een sociale gebeurtenis: geen mobieltjes, elkaar aankijken en even bijpraten. En ook het eten proeven – slow – en daarvan genieten – slow – horen daarbij.

Ik las in een onderzoek van Honig dat er meer mensen zo over denken. Althans, veel Nederlanders vinden dat de avondmaaltijd een belangrijk moment is om bij elkaar te zijn. Maar, lees ik ook, een kwart van de Nederlanders zit nog geen half uur samen aan tafel. En 21 procent van de gezinnen wil graag meer tijd samen aan tafel doorbrengen. 21 procent? Dat betekent dus dat bijna tachtig procent het wel best vindt met dat halve uurtje samen eten? Nou, Juf Ank, kom er maar in! Dat vind ik een typisch gevalletje van ‘dat vinden wij niet raar, dat noemen wij bijzonder’.

Maar ik kom dan ook uit een nest met een bijzondere (!) moeder. Die (samen) eten belangrijk vindt, die zeven dagen per week een driegangenmenu maakte voor haar grote gezin, die de bouillon zelf trok, zelf custardpudding als toet maakte, vlees van de slager, groenten bij de groenteman. Je weet wel. Het ging om smaak, variatie en gezondheid. En natuurlijk heb ik daar een tik van meegekregen. Zo maak ik een paar keer per week een gerecht dat ik nog nooit heb gemaakt. Met het risico op mislukken, ja. Gebeurt regelmatig, ja. (En toch is het ook dan in 4 minuten op … )

Maar in dat onderzoek las ik ook iets wat mij never-nooit zou gebeuren omdat ik eten daarvoor te lekker vind: meer dan dertig procent van de huishoudens rouleert met vier standaard gerechten. In mijn woorden: dat betekent dus dat zij elk jaar 4 keer 91 keer hetzelfde eten. En als je kerst niet meerekent: 4 keer 90 keer! Of juf Ank weer even kan invliegen?

Ik zou werkelijk geen gerecht kunnen bedenken dat ik een jaar lang, elke week, één of twee keer zou willen eten.
Maar nee, nee, ik oordeel niet: dat moet iedereen lekker zelf (w)eten.

Wel ben ik benieuwd hoe jij dat doet. Eet jij ook wekelijks terugkerend dezelfde maaltijden? En welk gerecht ís er dan zo lekker? Ik ben benieuwd. Misschien wil ik je recept wel overnemen.