Iedereen had het erover. En niemand keek. Nou ja niemand, niemand… 500.000 kijkers op de eerste avond van het televisieseizoen vind ik spreekwoordelijk te verwaarlozen. Op z’n minst geen doorslaand succes. Ik zat er klaar voor. Twan vind ik een leuke man en ik was benieuwd wat de oogst was van een zomer zaaien en ploegen in de redactietuin van RTL Late Night.
Het decor was beeldschoon. Groots, Amerikaans bijna. Ik miste het ik-kan-het-bijna-aanraken-of-ik-kan-erbij-zijn gevoel dat ik had met het Rembrandtplein waar Humberto huisde, maar het was mooi. En een beetje kil. Een dagelijks programma meet de waan van de dag. Een studio met letterlijk uitzicht op de wereld helpt daarbij. Maar soit. Het was mooi en anders, dus goed.
Dan Twan. Charmante man. Goed gekleed. Zijn blauwe jasje was toegankelijk en niet afleidend. Precies goed, kortom.
De gasten maken je show. Wesley Sneijder over zijn laatste interland, daar wil je best naar luisteren. Zangeres Shirma Rouse was voor RTL Late Night speciaal naar Detroit gegaan om het afscheid van Aretha Franklin te beleven. Het idee was dat zij als Nederlandse Queen of Soul daar ‘als geen ander’ verslag van kon doen. Deze titel leek mij wat veel eer. Het gevoel bekroop me dat ze de vijfde was die gebeld was. En zij kon wel. Shirma had het geweldig gevonden. Een eer. Dat snap ik. Maar je zit daar niet voor particuliere praat. Ik heb een etentje afgebroken om naar dit programma te kijken en dan hoef ik niet te horen hoe bijzonder het voor jou was. Nu vraag jij of ik iets te weten ben gekomen over Aretha Franklin dat ik niet wist en dan zeg ik: nee. Al was het fragment van Aretha waarin ze vertelde hoe gewoon ze is gebleven wel heel mooi.
Het was vast heel bijzonder dat Roy de Ruiter, die een Willems-orde kreeg van koning Willem-Alexander, voor Twan koos en niet voor Jeroen. Maar, met alle respect en eer voor zijn dappere daden, wat duurde dat gesprek lang. En wat waren de video-animaties saai. Ik verdien bijna een lintje dat ik het hele gesprek zonder te zappen heb gevolgd.
Weet je wat ik het meeste miste? De hapjes. Je weet wel, die olijven en kaasstengels waar we nooit iemand van hebben zien eten. Toch brachten zij de gezelligheid en die gezelligheid, die was nog even met zomerreces. Ik zou zeggen: vlieg ze vandaag per expres in, zet het raam open, voel de dag en wie weet wordt het dan nog wat.
Door Pleuntje van der Horst
