Franska.nl

Het was he-le-maal zijn avond. Want niet alleen de beste presentator was hij, maar hij bleek ook nog eens het beste programma te hebben. Althans het Nederlandse publiek vond dat hij de Televizierring moest winnen.

Het was daarmee eigenlijk de avond van de gunfactor. Want je kunt toch niet ontkennen dat de Luizenmoeder veel meer impact had op ons allemaal (werkelijk iedereen sprak erover en het liedje ging wekenlang TOT VERVELENS TOE niet meer uit onze hoofden), wat Beau in de afgelopen serie deed, en eigenlijk ook al in The Amsterdam Project (je weet wel, waarin hij daklozen een kans gaf op een ‘normaal’ bestaan) maakte blijkbaar meer indruk. Hij liet mensen zien die zich door kwetsbare situaties heen proberen te slaan. En hij dook er met zijn hele hebben en houwen op. Tot tranens toe. Bijna te veel tranen. Maar daarmee liet hij zien hoe heftig het leven voor sommigen is. En hij benaderde die mensen zonder pathetisch te worden. Al die mensen die in de schaduw van het leven staan, zette hij even in de zon.

We mochten gisteravond dus met z’n allen stemmen. En 52 procent van de bellers en sms’ers gúnde hem die prijs. Ik snap dat. Want wat Beau doet, kunnen niet veel mensen. Intelligente vragen stellen, invoelend zijn, stiltes durven laten vallen, ad rem zijn. En ook écht luisteren, je op tv kwetsbaar opstellen, geen schijn ophouden, niet bang zijn om van het draaiboek af te wijken, niet bang zijn. Zal ik nog even doorgaan? ?

Beau heeft dus het vermogen anderen een podium te geven. Kun je je die keer nog herinneren dat hij aan de DWDD-tafel zat, waar voetballer Fernando Ricksen zei dat zojuist de ALS-diagnose bij hem was gesteld? Matthijs ging er een beetje aan voorbij – zoals hij vaker vluchtig is – maar Beau… Die snápte wat de impact was, die begreep hoe heftig dit voor Ricksen was/is, hij zette het gesprek stil en zoomde hierop in. Dit was belangrijker dan het onderwerp waar Ricksen eigenlijk voor was uitgenodigd. Dit was het echte leven. En dat doet Beau dus. Mensen zíen. De trein durven stil te zetten. Iets benoemen.

Beau Five Days Inside wint Gouden Televizier-Ring https://t.co/JLsdfPBsgj

— AD.nl (@ADnl) October 11, 2018

Nu ik dit allemaal zo schrijf over het fenomeen Beau van Erven Dorens, vermoed ik zomaar dat ik een lichte crush op hem heb. Ondanks zijn Bloemendaalse tongval. Die ik dus juist wel weer charmant vind. En dat quasi-gekoketteer met zijn kakachtergrond? Doet hij gelukkig nauwelijks meer. Een lichte tot zware crush dus, dat mag duidelijk zijn. En daarom hoop ik dat hij vandaag een goede dag heeft – het zal wel laat zijn geworden gisteren. Maar bovendien hoop ik, om de wijze woorden van good old Barry Stevens maar te herhalen, dat Beau ‘vooral doorgaat’.