12 redenen om naar Île de Ré te gaan
‘Ik hou heel erg van Italië, maar ook heel erg van Italië’, zeg ik weleens voor de grap. Toch… toch zijn er ook andere plekken waar ik op slag verliefd op ben. Ik weet nog goed, de eerste keer dat we op Île de Ré kwamen. Het oh en ah bleef maar uit m’n mond vallen.
Ik had gehoord dat je daar beslist naartoe moest want het was de allermooiste vakantieplek van Frankrijk. Tja dan ga je wel. Toch?
Twaalf redenen waarom ik er volgens kenners en vriendinnen en vakantie-adviseurs moest zijn geweest:
1: Île de Ré betekent echt vakantie. Het leven gaat daar een stuk trager dan thuis. Dus alle beslommeringen vallen automatisch van je af. Je hebt alleen nog maar zin om te genieten.
2: Het eiland staat vol met van die witte, lieve huisjes met groene deurtjes en luiken.
3: Er is meer dan honderd kilometer aan paden waar je heerlijk kunt fietsen. En het is vlak. Dus dat fietst ook nog eens lekker.
4: In de dorpjes op het eiland is het gezellig dreutelen door de kleine steegjes en langs de schattige vissershaventjes.
5: Île de Ré is ook gewoon een ideale plek voor een echte ouderwetse strandvakantie.
6: Je kunt ook eilandhoppen als je de zee op wilt. Naar bijvoorbeeld Île d’Aix of Île d’ Oléron, dan zie je onderweg Fort Boyard.
7: Je kunt het mooie ‘fleur de sel’ zien winnen. Het mooiste zout dat er is (lekker op een radijsje).
8: Er worden oesters gekweekt. En je kunt bij de Huitrière de Ré een rondleiding krijgen, dan weet je hoe dat kweken in z’n werk gaat.
9: Proeven van de lekkere drank Pineau en van de plaatselijke wijn. En die verse visjes natuurlijk. Ik at er heerlijke scholletjes.
10: De plaatselijke marktjes in die leuke dorpjes daar.
11: Ernest-Cognacq, de oprichter van warenhuis La Samaritaine in Parijs heeft zijn kunstcollectie ondergebracht in een museum (dat zijn naam draagt) in de abdij van Saint-Martin-de-Ré.
Hartstikke leuk allemaal. En reuze interessant. Maar al die redenen wegen niet op tegen de reden waarom ik mijn hart verpand heb aan Île de Ré… Het hele eiland staat vol met stokzrozen. Ik had die toen nog nooit ergens gezien, maar werd er ter plekke verliefd op. Die witte huisjes zouden die lieve witte huisjes niet zijn zonder die prachtige bloemen. Ga maar kijken. En stuur me even een foto s.v.p. Kan er geen genoeg van krijgen…
Door Franska
Fotografie sfeerbeeld: Carmen Vos. Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
