Gaan met die banaan!

 

Wieke: Heerlijk, die bananen, en dat gewoon uit eigen tuin. Maar die mieren hadden van mij thuis mogen blijven.

 

 

‘Madam’, meldt Simon, onze tuinman, ‘your bananas are ripe’. Hij heeft de kam al van de plant gesneden en nu ligt deze te overlijden op het grasveld. Dat zou toch gebeurd zijn, zegt hij, want na het afstoten van de vruchten gaat ze dood (ik vind een bananenplant met zoveel kinderen een ‘zij’).  Maar hier is-ie dan, de laatste bananenkam van moeder Bananenplant. Vast leuk om hem even op mijn hoofd te zetten, om jullie te laten zien hoe goed ik geïntegreerd ben. En zoals jullie misschien weten: ik kan het nog steeds niet uitstaan dat ik niets op mijn hoofd kan verplaatsen.

 

Dat lukt dus niet. Ik krijg hem niet eens hebbelijk van de grond. Simon schiet een foto van deze zielige poging. Ik wil een paar rijpe kammetjes, dan kan hij de rest mee naar huis nemen. Komt wel op daar met vijf kinderen. Hij legt vier kammetjes op het aanrecht. Als hij weg is, denk ik: even een selfie maken met zo’n kleintje op mijn kop. Dat moet te doen zijn.

 

Nog nooit zo’n moeilijke selfie gemaakt. Met één hand die kam op z’n plek houden, met de andere mijn camera en dan ook nog de vinger op de juiste knop. En niet wiebelen. Hè hè, gelukt! Ik kijk niet al te vrolijk, maar dat is heel Zambiaans. Maakt iemand een foto van je? Serieus kijken of nog beter: trek een gezicht alsof al je geld net is gestolen.

 

Goed. Dat is dat. Een selfie met bananen op mijn kop. Alsof ik niks anders te doen heb. Weten jullie het nog? Mijn geklier met mieren van een paar weken geleden? Denk je min of meer van ze af te zijn, gingen de overlevenden in die kam met bananen wonen. Dus… zaten ze allemaal in mijn haar. Dat voel je nog niet. Maar een paar uur na die noodlottige selfie ben ik een wandelend mierenparadijs. Douchen. Haar wassen. Nog erger: ze hebben de hele keuken gekraakt, de wasmand, de bank en ons bed. Want daar zitten ze nu ook, omdat ik daar een middagdutje heb gedaan onder de airco.

                           

Buiten wappert een enorme was. Mijn hoofd is weer schoon. Maar overal voel ik het kriebelen. Fantoomkriebels. Moraal: maak nooit een selfie met bananen op je hoofd.

 

 

 

 

  

 

Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.