Ruzietjes voor de reis

 

Alles klaar voor op reis? Nee, Tineke hoort nog even wat discussietjes aan.

 

Hij: ‘Hahaha! Wat ik hier nou lees! Iemand reageert op een artikel over wél of niet inenten. Niet inenten en dan ziek worden, is vaak fataal met permanente gevolgen, schrijft ze. Hilarisch!’

 

Zij: ‘Hahahaha. Lijkt me redelijk permanent ja… fatale gevolgen! Hihi. Heb jij trouwens je prikken nog gehaald voor onze vakantie?’

 

Hij: ‘Ja, tuurlijk! Ik ben eigenlijk al helemaal klaar voor de vakantie. Jij ook?’

 

Zij: ‘Nou, nog niet helemaal. Of eigenlijk nog helemaal niet. Maar ik denk dat het zo gepiept is, nu de kinderen niet meer meegaan.’

 

Hij: ‘Lekker hè, mop. Geen geruzie meer op de achterbank. En geen bergen lege snoeppapiertjes en vastgeplakte toffees, ook. Geen gezeik meer over wie de telefoon mag hebben, geen achtergebleven spelcomputers op parkeerplaatsen en geen kabouter Plop meer in mijn hoofdsteun. Of dat gejank van Metallica met een symfonieorkest. Gewoon alleen nog het symfonieorkest. Heerlijk! Ik kijk er zo naar uit.’

 

Zij: ‘Nou, ik vind het maar niks dat de kinderen niet meer mee willen. Het bracht ook een hoop gezelligheid met zich mee.’

 

Hij: ‘Welnee! Alleen maar een hoop extra bagage! Allemaal troep die heen en weer gesleept werd, maar nooit gebruikt. Zoals Nadine met dat achterlijke bomberjack in Nice! De mussen vielen daar dood van het dak, maar dat idiote dekbed moest per se mee. Waanzin!’

 

Zij: ‘Nee, Joost dan! Die deed het op jouw manier. Nou, dat was pas echt ideaal! Die nam lekker niks mee en wilde vervolgens de hele vakantie de auto niet meer uit. Omdat hij weleens bruin zou kunnen worden, zonder zijn rare, veel te grote, zwarte T-shirts. En bruin worden is natuurlijk dodelijk voor Gothics. Pfff.’

 

Hij: ‘Nou, jij bent toch ook weleens iets vergeten in te pakken? Was ook best lullig van je, dat hij toen geen nieuwe shirts mocht kopen!’

 

Zij: ‘Onzin! Hij had ze gewoon expres thuisgelaten! Omdat hij het niet kon winnen van Nadine in die stomme strijd wie met het minst op reis zou kunnen.’

 

Hij: ‘Tsja… en dat wint hij natuurlijk nooit, hier. Want ik heb altijd het minst bij me! Moet ook wel. Want anders past die troep van jullie er natuurlijk nooit bij, in de auto.’

 

Zij: ‘Wat nou?! Niks meenemen en dan lekker mijn tandpasta en deodorant opmaken. Nee, dat is handig! Of gewoon je onderbroeken niet in je koffer stoppen en dan je autopapieren en je paspoort ook nog op de keukentafel laten liggen. Ja, zo kan ik het ook!’

 

Hij: ‘Oh, dat is gemeen! Ik moest toen plotseling nog de vuilnisbak legen van jou. En ja… toen vergat ik de autopapieren. Ik moest namelijk ook al de auto reisklaar maken, weet je nog? Dus ik had eigenlijk wel van jou mogen verwachten dat jij dan het huis zou regelen. Toch?’

 

Zij: ‘Auto reisklaar maken? Je had hem alleen maar door de wasstraat gehaald! Je had beter even de bandenspanning kunnen controleren. En het olielampje ook! Dat had ons toen zeker twee extra hotelovernachtingen en een heel dure garagerekening gescheeld.’

 

Hij: (mompelend) ‘Pfff. Ik heb het al zo druk met het controleren van jóuw spanningslampje, zo vlak voor de vakantie.’

 

Zij: ‘Wat??’

 

Hij: ‘Nee, laat maar. Straks lekker op vakantie, mop! Ik heb er zin in!’

 

 

 

Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.

Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs

witte-balk-met-bol-tineke