Houen of verbouwen?
Tineke: Ik twijfel. Ja maar, nee maar, héél erg!
Zal ik gaan verbouwen, of toch maar niet? Ik vind te koop zetten namelijk ook een raar idee en bovendien; hoe noem ik het dan? Is het dan een opknappertje, of gooi ik het toch maar op authentieke details? En wat geeft iemand er eigenlijk nog voor, met die scheuren in de buitenmuren, en zo? Ik kan wel uitleggen hoe die scheuren daar gekomen zijn, maar dat boeit geen hond. Ze zitten er! Dat is al erg genoeg.
Toch wil ik er ineens vanaf! Gek hè? Mijn kinderen hebben er nog gewoond, zou je denken. Dat is toch ook iets waard? Ze zijn er opgegroeid en klaargemaakt om het leven ‘buiten’ aan te kunnen. Ik heb er zelfs voor uitgebouwd, want van oorsprong was het er natuurlijk veel te krap. Maar het was het allemaal waard en toch zie ik nu zelf ook wel dat het zijn beste tijd gehad heeft.
Maar ja, wat dan? Opknappen? Ik vind zoiets nogal ingrijpend en het kost ook nog eens een heleboel geld! Zal ik er dan maar gewoon blijven wonen, zoals het nu is, en het hier en daar wat stutten? Daar zijn tegenwoordig best aardige oplossingen voor. En het wordt er soms echt weer ‘adembenemend’ mooi van.
Mijn hang- en sluitwerk wordt ook al een probleem
Maar ja, denk ik dan weer. Het hang- en sluitwerk wordt ook al een probleem. Het hangwerk hangt nu namelijk echt al een beetje en daardoor wordt het sluitwerk ook steeds lastiger. Met name bij de bovenste knoopjes dus. En bij jurkjes met het sluitwerk op de rug was het al wat langer een drama. Dat krijg ik niet alleen niet meer dicht, maar ook niet meer open! Ik kan er gewoon niet meer bij.
En maakt mij dat nou minder waard? Of hebben anderen bepaald dat dat zo is? Probeer ik nu te voldoen aan eisen die me worden opgelegd door andere mensen (die er daardoor aan kunnen verdienen)? Of zit ik hier gewoon netjes te voldoen aan de wetten der natuur? Ik heb verdorie kinderen gebaard met dit lijf! Ik heb ze gewiegd op (en in) dat buikje. En ze gevoed met die borsten. Die ga ik dan toch niet laten amputeren of opvullen, als ze nog gezond zijn? Of laten stutten, of verbouwen tot iets wat eigenlijk helemaal niet bij me past?
Nee, hoor! Ik ben eruit! Ik blijf gewoon wonen in dit lijf! Gewoon, omdat ik er trots op ben! Tenminste… dat probeer ik mezelf steeds wijs te maken. Maar helemaal overtuigd ben ik nog niet.
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
