Pfff…

de borstenbus weer achter de rug

 

 

Pffff… dat lucht op, borstenbus achter de rug. Geen idee waarom ik er elke keer nerveuzer van word. Misschien omdat Caroline naast me zit. En laatst zei: ‘Eén op de zeven, hè?’

 

Of omdat ik vind dat het best pijn doet, alsof er steeds een velletje ergens verkeerd tussen zit en knelt. Of omdat je je toch helemaal verpletterd voelt. Of omdat ik er van tevoren veel meer mee bezig was dan anders. Moest er zo nodig een stukje over schrijven laatst nog.

 

Moet zeggen dat die mevrouw die ik deze keer had, ook wel heel erg aardig was. Toen ik dat zei, zei ze: ‘Dat moet ook wel in dit vak.’ Nou… ik kan me de eerste keren nog herinneren. Ongeduldige mevrouwen, nogal kortaf.., ik voelde me zelfs een soort van ‘mishandeld’ toen ik er vandaan kwam.

 

Een van de dingen waardoor ik extra nerveus was, was de mededeling op de uitnodiging voor het onderzoek, dat ik eventueel ook een mannelijke laborant aan zou kunnen treffen. Ik wil niet discrimineren hoor, maar dat zag ik echt even niet zitten… Raar misschien, maar dan is dat maar zo. Sorry heren. Oh nee, sorry zou ik niet meer zeggen. Had ik me onlangs voorgenomen. 

 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter