Ik hou niet van voetbal, maaarrr…
Heel eerlijk gezegd voetbalde ik zelf vroeger ook. Overal waar het maar kon. Desnoods met z’n tweeën, of vieren, of als we geluk hadden met z’n zessen. Twee ‘doelen’ tegenover elkaar en altijd met een ‘vliegende keep’ (spreek uit kiep). Hartstikke leuk. Als ze maar niet schopten en ik geen scheuren in m’n kleren kreeg.
Want zo aangepast en ‘sportief’ was ik nou ook weer niet. Wel zuinig op m’n kleertjes hoor. En geen zin in bloed, butsen en builen. Of vlekken op m’n jurk. Kom op. Je kunt ook te ver gaan.
Nou, de dames voetbalsters zijn niet bang van een schrammetje. Ik heb het tot nu toe nauwelijks bekeken, maar als ik dan met een half oog zie wat er allemaal gebeurt. Getverdegetver. Vele malen harder dan het mannenvoetbal. Hoofden met bloed, jesses! Maar gewoon doorgaan hè? Alsof het normaal is.
Mijn man volgt tot nu toe het hele kampioenschap op de voet. Ik heb hem nog nooit een goed woord over damesvoetbal horen zeggen, maar dat tij is ineens volledig gekeerd. Enige waar ik nu af en toe iets over hoor is de hardheid waarmee gespeeld wordt en de slechte camerastandpunten.
En wat mij opvalt is dat je blijkbaar een blonde lange paardenstaart moet hebben. Ik heb toch donderdagavond tegen de Engelsen even meegekeken stiekem, daardoor weet ik dat. Maar goed. Alle gekheid op een stokje.
Lieve voetbaldames, zet ‘m op! Heel erg veel succes! En winnen of niet straks…ik ben nu al ongelofelijk trots op ons landje. Dankzij jullie, XXX
Kampioentjes!
Door Franska
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
