Hoe eenvoudig
het kan zijn?

 

Rachel: Een winkel vol spullen die een leven lang mee gaan. Hoe fijn is dat.

 

 

Misschien kan iemand me uitleggen hoe dat komt: op vakantie heb je drie weken genoeg aan een tandenborstel, een zonnebril en anderhalf T-shirt en zodra je thuis bent heb je ineens weer het idee dat je niet genoeg spullen hebt. Dan ambieer je plotseling een ingewikkelde designstoel of moet je nodig een keukenmachine die je nooit gaat gebruiken. En dan heb ik het nog niet eens over de kleine items die je ongemerkt het huis in sleept. Ik ben vorig jaar aan het eind van de zomervakantie voor de gein eens gaan tellen en moest constateren dat ik 11 scharen, 8 identieke zwarte panty’s, 5 flessenopeners, 3 stoffers-en-blikken en 29 rolletjes plakband in huis had. En meer dan de helft was lelijk, onhandig in het gebruik of net niet kapot genoeg om weg te gooien.

 

 

Van alles één

Daar word je toch hartstikke gek van. Hoeveel overzichtelijker zou het leven niet zijn als je van alle spullen maar één exemplaar had, maar dan wel een hele goeie. Ik besloot daar maar eens werk van te maken, ook een beetje geïnspireerd door mijn liefde voor de winkel van Labour & Wait in het Londense Shoreditch. Toen ik daar een jaar of twee geleden voor het eerst kwam deed de winkel me denken aan het (iets duurdere) hipsterbroertje van Dille & Kamille. Het is niet groot, maar er is heel veel te halen, en wat het assortiment zo goed maakt is dat ze de keuze eigenlijk al voor je gemaakt hebben. Dus geen enorme collectie broodmessen maar gewoon één hele goeie. Geen designerige kurkentrekker maar een oerdegelijke basic. En geen moeilijke bandenplaksets, maar het voor Nederlanders welbekende blikken Simson-reparatiesetje met bandenlichters en solutie. Ik hou daar van.

 

Meerjarenplan

Het is een meerjarenplan, maar stukje bij beetje vervang ik mijn ‘net niet’-huisraad met goeie spullen die straks gewoon met me mee naar het bejaardenhuis gaan. Voor de kerst (ja, u hoort het goed) vroeg ik een Labour & Wait stoffer en blik ter vervanging van de drie kromme gevallen die ik had. De nieuwe is lekker degelijk van email, mooi genoeg om in het zicht aan een haakje te hangen, en hij stoffert en blikt als een zonnetje. Ik heb ook een heleboel nare snoeischaren vaarwel gezegd en vervangen door een bloedmooie schaar waarmee ik de blauwe regen vorige week in een half uurtje een fijne korte coupe heb bezorgd. Binnenkort gaan al mijn waardeloze flessenopeners naar de kringloop – een oersterke L&W-vervanging is inmiddels besteld – en daarna gaat, denk ik, de bezem door de bezems.

 

Labour & Wait voert trouwens ook een bescheiden assortiment toiletartikelen. Hun parfumkeus? 4711. En nu kan ik een hele makkelijke inkopper doen over dat die zéker mee naar het bejaardenhuis kan, maar als Labour & Wait het zegt, dan is eau de cologne bij deze dus weer hip.

Labour & Wait, 85 Redchurch Street, Londen E2 7DJ

 

Zin in koffie na het shoppen?

250 meter verderop in de straat – op de hoek van Redchurch Street en Boundary Street – vind je café Albion, waarover ik hier eerder een blog schreef.

 

Rachel Lancashire is zo Nederlands als een broodje kroket. Haar belangrijkste talenten zijn: de kaart van de London Underground uit haar hoofd kennen, thee met melk drinken en stiekem verliefd zijn op Prince Harry.

Fotografie: Labour & Wait