Durf ik niet

 

Wieke weet niet of het nou zo’n goed advies is, iets doen wat je eigenlijk niet durft. Of je moet er zielsgelukkig van worden. Dan wel.

 

 

Als je altijd bang bent voor wat mensen van je denken, moet je juist iets doen wat je niet durft, zo luidde het advies van een Deskundig Persoon op de televisie. Ik viel er al zappend in, dus ik weet niet meer hoe die DP heet. Hoef ik ook niet te weten, want ik had het best zelf kunnen verzinnen. We kunnen zoveel meer zelf dan we denken. Dit is een gratis advies. Er verscheen een meisje in beeld dat bij een tramhalte ineens vals Jingle Bells begon te zingen, omdat ze dat eigenlijk niet durfde. 

 

Ik kan ook niet zingen, maar ik heb toch één keer samen met mijn broer in het openbaar gezongen. Die middag verveelden we ons. En dat op Ibiza, waar we vijfenveertig jaar geleden met onze ouders een lang paasweekend doorbrachten. Mijn broer kende dat liedje (Leids studentenmilieu, daar houden ze het graag simpel). Ik kende de tekst niet, maar die was vrij eenvoudig:  ‘hup ouwe lul,  gooi je benen in de hoogte’. We hadden een fles wijn gekocht en toen die leeg was nog één. Dan wil het wel met dat zingen. Mijn moeder stond op het balkon van de hotelkamer en zag ons aankomen over het strand. Al slingerend en arm in arm, elk met een lege fles in de hand. Twee dronken volwassen kinderen die bij ‘gooi je benen in de hoogte’, dat nauwelijks voor elkaar kregen. Ze schaamde zich dood. Sindsdien heb ik het solo zingen in het openbaar opgegeven. Geen kwestie van niet durven, maar eerder van ‘beter-van-niet’. Al durf ik na een fles wijn vrijwel alles.

 

We hadden een fles wijn gekocht en toen die leeg was nog één. Dan wil het wel met dat zingen

 

In plaats van sippen over dingen die ik niet durf, kan ik beter bedenken wat ik wél durf. Daar gaan we: spinnen met blote handen oppakken en buiten zetten. Kakkerlakken vangen. Door het rode licht fietsen (als er niets aankomt). Autorijden in de bush op enge weggetjes. Slakken rauw opeten. Een kip slachten.

 

Eigenlijk is het stom gemiep om zonodig iets te moeten durven wat totaal niet bij je hoort. Tenzij je er enorm gelukkig van zou worden. Maar ik word juist ongelukkig van solo een Hazes-liedje zingen in de Kalverstraat. Of van mijn haar lichtblauw verven. 

 

 Deze tekst stond op een T-shirt dat ik voorbij zag komen op Pinterest: ‘always be yourself… unless you can be a unicorn. Then always be a unicorn.’ Dat zegt toch alles?

 

 

Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.