Kom je altijd te laat?
Smoes of geen smoes, je kunt mij niet helser krijgen dan door te laat te komen op een afspraak. Wie denk je wel niet dat je bent dat je me laat wachten? Kan het je niks schelen dat je me door je gedrag tijd afneemt? Tijd waarin ik van alles had kunnen doen. Onbeschoft vind ik het. Zo. Dan weet je dat.
Zelf ben ik een ‘in time-persoon’, lees ik in het boekje ‘Eerste Hulp bij Stress en Vermoeidheid’ van Frank Schaper. Dat staat al tijden op mijn boekenplankje in de badkamer en zo nu en dan lees ik erin als ik in warm water met bubbels lig te chillen. Ter inspiratie.
In time-personen komen áltijd op tijd en doen daar veel moeite voor. In de praktijk betekent dat bij mij dat ik meestal iets te vroeg ben. Reistijd vermenigvuldig ik doorgaans met factor 2, want je weet maar nooit. Niet zo vreemd dus dat ik me erger aan mensen die te laat komen.
Die zijn er in twee categorieën: ‘in-between-time-’ en ‘through-time-personen’. De in-betweeners zijn nog niet de ergste. Je herkent ze aan het woordje ‘even’. Ze doen nog ‘even’ dit en nog ‘even’ dat, maar vergeten dat dat allemaal tijd kost. Daarom zijn ze meestal net te laat. Valt mee te leven, want dat kun je eenvoudig incalculeren. En een beetje manipuleren natuurlijk: gewoon eerder afspreken, zodat ze er dan precies op tijd zijn…
In de 35 jaar dat ik hem ken is dat hooguit drie keer gebeurd. Per ongeluk
De ‘through-timers’ zijn hinderlijker, die hebben namelijk gewoon geen besef van tijd. Ze kunnen niet plannen en ze komen vaak niet een beetje, maar veel te laat. Onbegrijpelijk vinden ze het dat je daar problemen mee hebt. Een van mijn beste vrienden is zo, een lieve schat en betrouwbaar in alle opzichten, behalve als het gaat om op tijd komen, in de 35 jaar dat ik hem ken is dat hooguit drie keer gebeurd. Per ongeluk.
Overbodig om te zeggen dat de drie types elkaar stress bezorgen, maar je kunt er ook gebruik van maken. En zelfs iets van elkaar leren. Zo kan ik van die andere twee types leren hoe ik kan ontspannen en dat ik geen tijdsdruk moet creëren als dat helemaal niet nodig is. Er is immers al genoeg stress in de wereld. In-betweeners kunnen van mij leren dat eerder beginnen de moeite waard is om last-minute-stress te voorkomen. En through-timers? Tja, die schijnen erg hardleers te zijn. Het schijnt dat slechts 5 procent van de mensen in deze categorie valt en ik heb zo het vermoeden dat we ze maar gewoon een beetje moeten koesteren… Dan krijg je er de minste stress van.
Door: Redactie Franska.nl
