4 dagen zonder telefoon

 

Beatrijs: Voordat je dit leest: ik ga even een kleine proef doen. Tijdens het tikken van dit stukje tel ik het aantal keer dat ik op mijn telefoon wíl kijken of kijk. Waarom?

 

 

In de laatste aflevering van ‘Sophie in de mentale kreukels’ (over de oorzaken en gevolgen van een burn-out, zie ook hier), kwam ons telefoongebruik ter sprake. Per dag zou een gemiddeld persoon zo’n tachtig keer kijken. En daarmee nemen we geen ruimte meer voor rust. Je hersenen hebben, volgens de deskundigen, ruimte nodig om alle impulsen te verwerken. En die krijg je niet door die het gepling van je 27 app-groepjes. Of de behoefte om even op te zoeken of er nachtvorst aankomt (ja, die komt!). Of de foto van je hond (zo lief, zoals die met z’n pootjes omhoog ligt!) naar je man te sturen.

 

Tachtig keer per dag, dat klinkt veel! Als ik dat deel door mijn aantal wakkere uren (vijftien), zou dat betekenen dat ik per uur zo’n vijf keer zou kijken. Benieuwd of dat klopt. Zeker omdat mijn dochter me verslaafd noemt, iets wat ik ten stelligste ontken (zoals een echte verslaafde dat overigens ook zou doen…).

 

Er stak een enorm gejuich op toen Sophie-met-de-mobieltjes zich na 4 dagen meldde

 

Even terug naar Sophie Hilbrand. Zij ging in deze aflevering op bezoek bij een leuk gezin met vier jongvolwassen dochters, in hun hand allemaal een smartphone. Hun moeder wilde hen graag eens laten ervaren hoe het in het pre-smartphone-tijdperk was. ‘Wij hadden meer rust in ons hoofd.’ En Sophie nam voor een proef vier dagen (meer dagen kreeg ze echt niet voor elkaar) hun mobieltjes in.

 
Na die vier dagen week stak er enorm gejuich op toen Sophie-met-de-mobieltjes zich weer meldde. Vader, moeder en de vier dochters hadden het stuk voor stuk een mooie ervaring gevonden. Ondanks momenten van verveling was het gezelliger, werd er beter geslapen (!) en ervoer iedereen meer rust. Het hele gezin nam zich voor bewuster met hun telefoon om te gaan. Nam zich voor, ja. Want toen kwam het moment dat Sophie hun telefoons weer teruggaf. Eén dochter: ‘Ik heb 255 berichten, dat wordt nachtwerk!’

Hoe het mij het afgelopen tikuur verging? Ik kreeg twee telefoontjes, had vijf keer de drang om even te checken en heb tien keer daadwerkelijk m’n telefoon gepakt. Dat zou betekenen dat ik op een dag zo’n 180 keer mijn telefoon zou pakken en er 255 keer (!) aan zou denken.

Confronterend. Confronterend… Mijn dochter heeft gelijk: ik ben een telefoonjunk. Het wordt tijd voor een big fat detox. En als ware verslaafde word ik heel onrustig van de gedachte dat ik – al is het maar één dagdeel (no way die vier dagen!) – zonder moet.

 

Ik zal hem morgen een middagje wegleggen.
Of overmorgen.

 

 

Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.